Niezwykła wystawa z niezwykłą historią w tle, czyli dzieła Hanny i Jacka Żuławskich w Sopockim Domu Aukcyjnym już od 17 października

Od 17 do 31 października w Sopockim Domu Aukcyjnym będzie można oglądać niezwykłą wystawę prac Hanny i Jacka Żuławskich.

Od 17 do 31 października w Sopockim Domu Aukcyjnym będzie można oglądać niezwykłą wystawę prac Hanny i Jacka Żuławskich. Wystawa będzie nie tylko pretekstem do rozmowy o sztuce pary artystów, lecz również powrotem do dyskusji na temat barwnej i pełnej anegdot historii Państwowego Instytutu Sztuk Plastycznych w Sopocie, z którym byli związani, a który był pierwszą powojenną uczelnią artystyczną na Pomorzu i pierwszą siedzibą obecnie gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Wystawa Hanny i Jacka Żuławskich w Sopockim Domu Aukcyjnym to kontynuacja prezentacji dorobku twórczego środowiska Szkoły Sopockiej. Małżeństwo artystów, przybyłych na Wybrzeże w 1945 roku, było jednym z filarów grona założycielskiego Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych w Sopocie i późniejszej Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Jak wspomina Hanna: „(...) powstała myśl przeniesienia się do Gdańska, który był w naszej wyobraźni pięknym i bogatym miastem - osiedlenia się i założenia szkoły według naszych przekonań, w które nasze pokolenie głęboko wierzyło”.

Przekonania te, w przypadku Żuławskich, wyrażały się w inspiracji koloryzmem, w tendencji do syntetycznego ujęcia formy, ale również w doskonałym opanowaniu warsztatu malarskiego, wyniesionego z pracowni warszawskiej Felicjana Kowarskiego i paryskiej Józefa Pankiewicza. Przejawy tych idei znajdujemy we wszystkich dziedzinach ich bogatej i różnorodnej działalności twórczej – od malarstwa sztalugowego, przez realizacje monumentalne dekoracji kamienic odbudowującego się Gdańska i Warszawy, po projekty mozaik i ceramiki.

Na prezentowaną wystawę składa się dwadzieścia sześć płócien i kilkanaście ceramicznych rzeźb Hanny oraz czternaście obrazów Jacka, pochodzących z kolekcji Rodziny. Zdecydowana większość z nich datowana jest na lata 60. i 70., czyli najbardziej reprezentacyjny dla nich, dojrzały okres ściśle związany z Sopotem, gdy to mieszkali na ulicy Obrońców Westerplatte 25. Zbiór ten, dokumentuje z jednej strony wspólne założenia teoretyczne twórczości Żuławskich, podobną tematykę podejmowaną chociażby w cyklach obrazów komentujących bieżącą rzeczywistość czy martwych naturach, ich wzajemne inspiracje mitologią grecką, ale również oddzielnie realizowane drogi twórcze.

HANNA ŻUŁAWSKA (Z DOMU JASIŃSKA) (1908 WARSZAWA – 1988 WARSZAWA) I JACEK ŻUŁAWSKI (1907 KRAKÓW – 1976 WARSZAWA)

Jacek Żuławski, pochodzący ze słynnej rodziny artystów, taterników i socjalistów z Małopolski, w 1927 roku rozpoczął naukę na krakowskiej ASP w pracowni Jarockiego i Weissa, a następnie przeniósł się do Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie uczył się pod kierunkiem Kowarskiego i Pękalskiego. Także w tym czasie rozpoczęła studia Hanna Jasińska, urodzona w warszawskiej artystyczno-inteligenckiej rodzinie, która w latach 1930 – 1934 studiowała w pracowniach Pruszkowskiego i Kowarskiego na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Jacek i Hanna, połączeni wspólnymi pasjami, wędrówkami po górach i żeglarstwem, w połowie lat 30 wyjechali do Paryża, gdzie studiowali u Pankiewicza i po paru latach pobrali się. Po wojnie Żuławscy razem z grupą artystów, studentów i profesorów wyruszyli na Wybrzeże by otworzyć tam pierwszą Szkołę Artystyczną – PWSSP w Gdańsku z siedzibą w Sopocie (październik 1945). Hanna od 1945 roku prowadziła w Sopocie pracownię ceramiki, natomiast Jacek uczył rysunku, a następnie malarstwa architektonicznego oraz kierował pracownią dyplomową malarstwa. Żuławski został w 1952 roku mianowany głównym projektantem malarstwa przy rekonstrukcji ulicy Długiej i Długiego Targu, a jego żona była twórczynią licznych malowideł i sgraffito na odbudowywanych pierzejach Głównego Miasta.

Do najsłynniejszych realizacji Jacka należy sgraffito w holu gdańskiego kina „Leningrad” (dzisiejsze kino Neptun). Hanna, w latach 1956-1957, współpracowała z grupą artystów - ceramików „ Kadyny”. Jest autorką szeregu prac z dziedziny malarstwa architektonicznego (m.in. mozaiki na Placu Konstytucji w Warszawie oraz na dworcu kolejowym w Gdyni), malarstwa sztalugowego oraz ceramiki kameralnej. Oboje wielokrotnie prezentowali swoje prace w kraju i za granicą.
Para w 1974 roku, po przejściu na emeryturę Jacka przeniosła się do Warszawy, gdzie Żuławski przed śmiercią wykonał jeszcze projekty serii tkanin dla przedstawień teatralnych oraz projekt tapiserii dla Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni.